Παρά το γεγονός ότι η Αιθιοπία είναι η πνευματική πατρίδα του
κινήματος Rastafari, η κατοχή κάνναβης είναι παράνομη και μπορεί να
οδηγήσει μέχρι και σε φυλάκιση 6 μηνών.[2]
Νόμιμη για προσωπική χρήση σε μικρές ποσότητες σε ιδιωτικούς
χώρους. Η δημόσια χρήση είναι γενικά αποδεκτή μεταξύ των νεαρών
ενηλίκων.Η χρήση για ιατρικούς σκοπούς είναι αποδεκτή, αλλά δεν
έχει νομοθετηθεί (επιτρέπεται μόνο σε ιδιωτικούς χώρους). Η
καλλιέργεια, πώληση και διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων είναι παράνομη
και τιμωρείται με την ισχύουσα νομοθεσία.[8]
Αποποινικοποιήθηκε για προσωπική χρήση σε μικρές ποσότητες στην
Επικράτεια της Αυστραλιανής Πρωτεύουσας, στη Νότια Αυστραλία, στη
Δυτική Αυστραλία και στη Βόρεια Επικράτεια. Πρόκειται για ένα
ποινικό αδίκημα στη Νέα Νότια Ουαλία, στο Κουίνσλαντ, στη Βικτόρια
και Τασμανία. Η επιβολή του νόμου διαφέρει από πολιτεία σε
πολιτεία[9], αν και μια ποινική καταδίκη για την κατοχή μικρής
ποσότητας είναι απίθανη και προγράμματα παρέμβασης (diversion
programs) σε αυτά τα κράτη ως στόχο να εκτρέψουν τους «παραβάτες»
στην εκπαίδευση, την «αξιολόγηση» και σε προγράμματα
«θεραπείας»[10]. Με την ταχεία επέκταση στην υδροπονική καλλιέργεια
κάνναβης, η 'Αυστραλιανή Πράξη Κατάχρησης και Εμπορίας/Διακίνησης
Ναρκωτικών' (Australian Drug Misuse and Trafficking Act, 1985)
τροποποιήθηκε το 2006, μειώνοντας την ποσότητα της κάνναβης που
καλλιεργείται σε εσωτερικούς χώρους με τη μέθοδο της υδροπονικής,
που δύναται να χαρακτηριστεί ως «εμπορική ποσότητα» ή ως «μεγάλη
ποσότητα».[10]
Από την 15η Σεπτεμβρίου 2010 η κατοχή έως 20 γραμμαρίων μαριχουάνα
ή 5 γραμμάρια γενετικά τροποποιημένης μαριχουάνα, αν αποδειχθεί ότι
δεν είναι για ιατρική ή προσωπική κατανάλωση, τιμωρείται με 1 έως 2
χρόνια στη φυλακή κατά τη διακριτική ευχέρεια του δικαστή. Εάν
κριθεί ότι είναι για προσωπική χρήση, ο χρήστης υπόκειται σε μέτρα
ασφαλείας που αφορούν την αποκατάσταση και τις διαδικασίες
αποτοξίνωσης. Articulos 131 153 y de la Ley Organica de Drogas.[12]
Η κάνναβη θεωρείται ως ναρκωτική ουσία που ανήκει στην κατηγορία Α
(υψηλού κινδύνου), μαζί με την ηρωίνη, την κοκαΐνη, τις αμφεταμίνες
και το MDMA (έκσταση). Μέχρι το 2004, υπήρχε μια οριζόμενη «χαλαρή
προσωπική δόση». Από το 2006, μετά την τελευταία τροποποίηση του
Ποινικού Κώδικα, η ποινή για την κατοχή κάνναβης είναι από 1 έως 6
χρόνια στη φυλακή και πρόστιμο μεταξύ 1.000 και 5.000 ευρώ. Για
κατοχή με σκοπό τη διακίνηση (εμπόριο ναρκωτικών) η ποινή μπορεί να
κυμαίνεται από 2 μέχρι 8 έτη για μικρά ποσά, έως 3 μέχρι 12 έτη για
τα μεγάλα ποσά, μέχρι 5 έως 15 χρόνια, όταν εκτελείται από μια
οργανωμένη εγκληματική ομάδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις το μέγιστο
πρόστιμο που θα καθοριστεί από κοινού με τον χρόνο φυλάκισης είναι
50.000 ευρώ. Η καλλιέργεια κάνναβης τιμωρείται από 2 έως 5 έτη και
χρηματική ποινή μέχρι 5.000 ευρώ. Ο διοργανωτής μιας ομάδας
καλλιεργητών μπορεί να λάβει 10 με 20 χρόνια και θα έχει να
πληρώσει ένα πρόστιμο μέχρι 100.000 ευρώ και ο συμμετέχων σε μια
τέτοια ομάδα - 3 έως 10 χρόνια φυλάκισης και πρόστιμο 2.500 έως
5.000 ευρώ. Σε περιπτώσεις ήσσονος σημασίας της καλλιέργειας
κάνναβης (για παράδειγμα, μερικά φυτά που καλλιεργούνται από ένα
μόνο άτομο και δεν προορίζεται για διανομή), η ποινή είναι μέχρι 1
έτος και πρόστιμο μεταξύ 250 και 500 ευρώ, αλλά η ποινή φυλάκισης
θα μπορούσε να αντικατασταθεί με αναστολή. Η κατανάλωση κάνναβης
δεν απαγορεύεται, παρά μόνο η κατοχή και εμπορία αντιμετοπίζονται
ως αδίκημα, αλλά η πάσα τσιγαριλικιού κατα το κάπνισμα μπορεί να
ερμηνευθεί ως κατοχή.[15] Βουλγαρικός Ποινικός Κώδικας.
Η κατοχή οποιουδήποτε ναρκωτικού στη Βραζιλία, για προσωπική
κατανάλωση, συνεπάγεται μια προειδοποίηση, κοινωφελή εργασία και
εκπαίδευση σχετικά με τις επιπτώσεις της χρήσης ναρκωτικών. Το ίδιο
ισχύει και για τη φύτευση ή/και παρασκευή μικρών ποσοτήτων κάθε
ναρκωτικού. Η πώληση και διακίνηση οποιωνδήποτε ναρκωτικών, καθώς
και η κατοχή ή καλλιέργεια μεγαλύτερων ποσοτήτων χαρακτηρίζεται ως
διακίνηση ναρκωτικών, μια εγκληματική πράξη που τιμωρείται με 5 έως
15 χρόνια φυλάκιση και ένα σημαντικό πρόστιμο.[16]
Η κατοχή είναι παράνομη, ενώ η κατανάλωση αυτή καθεαυτή είναι
νόμιμη θεωρούμενη ως αυτοτραυματισμός, το οποίο δεν θεωρείται
έγκλημα. Η κατοχή μικρών ποσοτήτων διώκεται, αλλά οι ποινές σχεδόν
πάντα δεν εφαρμόζονται. Ο ορισμός αυτής της «μικρής ποσότητας»
ποικίλλει ανάλογα με την ομοσπονδιακή πολιτεία, η πολιτεία του
Βερολίνου είναι η πιο φιλελεύθερη, επιτρέποντας 15 γραμμάρια για
προσωπική χρήση, στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ οι περισσότερες
άλλες πολιτείες δεν ασκούν δίωξη έως 6 γραμμάρια.[19]
Η κατοχή δεν είναι παράνομη, όπως ορίζεται από τον νόμο 108 του
Εκουαδόρ.[22] [23] [24]. Η κατοχή λιγότερο των 10 γραμμαρίων
θεωρείται προσωπική χρήση, είναι νόμιμη και δεν τιμωρείται.[25]
Είναι παράνομη η κατοχή της κάνναβης, η κατανάλωση ή διακίνηση.
Ωστόσο, συνήθως μόνο η ελάχιστη ποινή επιβάλλεται για κατοχή και
προσωπική χρήση, ακόμη και για μεγαλύτερες ποσότητες. Το
Ομοσπονδιακό Συμβούλιο έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει αλλαγές ως προς
την αποποινικοποίηση της προσωπικής χρήσης και κατοχής ήδη από το
2001, και το Κοινοβούλιο είναι επιφορτισμένο με την προσφορά
συγκεκριμένων προσεγγίσεων. Δεδομένου ότι τίποτα δεν καθορίζεται σε
κοινοβουλευτική βάση, ένα δημοψήφισμα ξεκίνησε το 2008, ωστόσο,
καταργήθηκε από τους ψηφοφόρους.[26] [27]. Από την 1η Ιανουαρίου
2012, οι επαρχίες Vaud, Neuchatel, Γενεύη και Fribourg, έχουν
επιτρέψει την καλλιέργεια έως 4 φυτών κάνναβης ανά άτομο, σε μια
προσπάθεια να περιορίσουν την παράνομη διακίνηση του δρόμου.[28]
Η κατοχή, χρήση ή καλλιέργεια φυτών κάνναβης μόνο για προσωπική
χρήση τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι πέντε 5 μηνών. Ενώ οι
καταδικαστικές αποφάσεις αυτού του τύπου (για προσωπική χρήση) δεν
καταχωρίζονται στα αντίγραφα των δελτίων ποινικού μητρώου.[29] Η
διακίνηση τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον 8 ετών και χρηματική
ποινή μέχρι 300.000 ευρώ[30]. Η κυβέρνηση φέρεται να επρόκειτο να
προετοιμάσει ένα νομοσχέδιο που θα αποποινικοποιούσε τη χρήση των
ναρκωτικών ουσιών, τον Αύγουστο του 2011, αλλά τελικά η νομοθεσία
δεν άλλαξε καθόλου.[31]
Έως και 10 γραμμάρια κάνναβη θεωρείται για προσωπική χρήση και
τιμωρείται με πρόστιμο. Μεγάλες ποσότητες και διακίνηση είναι
ποινικά αδικήματα και τιμωρούνται με πρόστιμο ή με έως και 5 χρόνια
φυλάκιση.[32]
Η κάνναβη θεωρείται ως ναρκωτική ουσία που ανήκει στην κατηγορία Β
(μετρίου κινδύνου), στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ενώ από τον Ιούλιο του
2013 προτάθηκε από τον David Blunkett, μέλος της Βουλής του
Ηνωμένου Βασιλείου, η τοποθέτηση της κάνναβης στην κατηγορία C
(χαμηλού κινδύνου) και όπως όλα δείχνουν το πιθανότερο είναι ότι θα
επιτευχθεί κάτι τέτοιο.[36] Τα μέτρα επιβολής από την αστυνομία
διαφέρουν από νομό σε νομό, αλλά η κατοχή ποσότητας λιγότερης από 3
γραμμάρια είναι απίθανο να οδηγήσει σε κάτι περισσότερο από μια
απλή κατάσχεση και μια γραπτή προειδοποίηση για τις δύο πρώτες
παραβάσεις κατοχή κάνναβης. Η φαρμακευτική κάνναβη περιορίζεται σε
συνθετικά κανναβινοειδή, όπως το Nabilone ή το στοματικό σπρέι
Sativex το οποίο είναι βάμμα από ολόκληρο το φυτό της κάνναβης. Τα
μπουμπούκια/άνθη της κάνναβης (Bedrocan) εξακολουθούν να είναι
παράνομα για συνταγογράφηση από τους γιατρούς στο Ηνωμένο Βασίλειο,
ακόμη και αν οι ασθενείς από άλλες χώρες της ΕΕ που λαμβάνουν
Bedrocan μπορούν να το φέρουν μαζί τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και να
καπνίζουν νόμιμα. Η καλλιέργεια περισσότερων από 9 φυτών κάνναβης
συνήθως χαρακτηρίζεται ως καλλιέργεια με σκοπό την προμήθεια.
Οι νόμοι διαφέρουν κατά πολιτεία. Η ομοσπονδιακή νομοθεσία
κατατάσσει την κάνναβη ως ουσία που ανήκει στο Παράρτημα Ι, στην
ίδια κατάταξη με την ηρωίνη. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ
αποφάνθηκε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει την εξουσία να
ρυθμίζει και να ποινικοποιήσει την κάνναβη, ακόμη και για ιατρικούς
σκοπούς.
Η πώληση κάνναβης θεωρείται ως ποινικό αδίκημα που τιμωρείται από
το νόμο σε οποιαδήποτε ποσότητα. Η αγορά οπουδήποτε, κατοχή και
κατανάλωση σε δημόσιο χώρο αποτελεί πλημμέλημα και τιμωρείται με
πρόστιμο και δήμευση. Η καλλιέργεια του φυτού σε ιδιωτικό χώρο για
προσωπική χρήση και κατανάλωση από ενηλίκους σε ιδιωτικό χώρο δεν
είναι παράνομη.[παραπομπή Ισπανία]
Η κάνναβη θεωρείται ως ναρκωτική ουσία που ανήκει στην κατηγορία Β
(μετρίου κινδύνου), στην Ιταλία. Όταν σε ένα άτομο έχει βρεθεί στην
κατοχή του μαριχουάνα ή χασίς και είναι μόνο για προσωπική χρήση,
το άτομο θα κληθεί για μια συνέντευξη με τον Διοικητή της
αστυνομίας ή του αντιπροσώπου του. Εάν το πρόσωπο συμφωνεί να μην
κάνει άλλη παρόμοια παραβατικότητα στο μέλλον, τότε με την πρώτη
ευκαιρία, μπορεί να λάβει μια προειδοποίηση για τους κινδύνους των
ναρκωτικών και να ζητήσει επίσημα να μην χρησιμοποιήσει ξανά
παράνομες ουσίες. Η ποινή για την παραγωγή ή/και εμπορία σε ατομικό
επίπεδο είναι φυλάκιση από 2 έως 6 χρόνια και πρόστιμο από €5000
μέχρι €77000 όταν πρόκειται για σημαντικές ποσότητες ναρκωτικών.
Για μικρότερες ποσότητες, αλλά μεγαλύτερες από ό,τι για προσωπική
χρήση, η ποινή είναι 6 μήνες μέχρι 4 έτη φυλάκιση και πρόστιμο που
κυμαίνεται μεταξύ €1000 και €10000.[παραπομπή Ιταλία]
Η κάνναβη θεωρείται ως ναρκωτική ουσία που ανήκει στην κατηγορία Β
(μετρίου κινδύνου), στην Κύπρο. Οι περιορισμοί περιλαμβάνουν τρία ή
περισσότερα φυτά κάνναβης, 30 ή περισσότερα γραμμάρια κάνναβης ή
προϊόντα αυτής. Η ισόβια κάθειρξη είναι πιθανή για χρήση κάνναβης
και έως 8 έτη για κατοχή (κατ' ανώτατο όριο 2 έτη για την πρώτη
παράβαση για άτομα κάτω των 25 ετών). Στην πράξη, μπορεί να δοθεί
προειδοποίηση σε ανήλικο «ασυνείδητο» παραβάτη εάν είναι η πρώτη
του φορά.[παραπομπή Κύπρος]
Τα προϊόντα κάνναβης πωλούνται φανερά μόνο στα "coffeeshops", ενώ
άλλου είδους πώληση ή κατοχή δεν επιτρέπεται, αν και η γενική
νομική προσέγγιση απέναντι στην κάνναβη ήταν πριν από την de facto
αποποινικοποίηση.[παραπομπή Ολλανδία 1] [παραπομπή Ολλανδία 2]
[παραπομπή Ολλανδία 3]
Η κατοχή μέχρι δεκαπέντε γραμμαρίων για προσωπική χρήση ή η
καλλιέργεια έως πέντε φυτών είναι απλώς ένα πλημμέλημα από το 2010
και μετά. Το φυτό παραμένει παράνομο. Η Τσεχία έγινε δημοφιλής
προορισμός για τους καπνιστές, ένα δεύτερο Αμστερντάμ.[παραπομπή
Τσεχία 1] [παραπομπή Τσεχία 2] Η ιατρική χρήση της κάνναβης με
συνταγογράφηση έχει νομιμοποιηθεί και ρυθμίζεται από την 1η
Απριλίου 2013.[παραπομπή Τσεχία 3] [παραπομπή Τσεχία 4]
Τεχνικά η χρήση της κάνναβης θεωρείται παράνομη. Ωστόσο, η χρήση
είναι πολύ διαδεδομένη και μέρος της καθημερινής κουλτούρας. Οι
καταδικαστικές αποφάσεις είναι πολύ σπάνιες για προσωπική χρήση.[1]
